İşyeri yalnızlığı, bireyin iş hayatında kurduğu zayıf ilişkilerden kaynaklanan ve stres yaratan
durum olarak tanımlanmaktadır. Diğer taraftan işkoliklik ise, genel olarak aşırı bir şekilde çalışmak
için kontrol edilemeyen ve zorlayıcı bir ihtiyaç olarak tanımlanmaktadır. Bu çalışmanın amacı işyeri
yalnızlığının iki boyutu olan duygusal yalnızlık ve sosyal yalnızlığın işkolikliğin iki boyutu olan aşırı
çalışma ve zorlayıcı çalışma üzerindeki etkilerini belirleyebilmektir. Bu amaç kapsamında, Kardemir
A.Ş’de çalışmakta olan 413 işçi, memur ve yöneticiden anket yöntemi kullanılarak veriler elde
edilmiştir. Hipotezleri test etmek amacıyla, yapısal eşitlik modellemesi kapsamında oluşturulan yol
analizinden yararlanılmıştır. Çalışmanın sonucunda, duygusal yalnızlığın aşırı çalışma ve zorlayıcı
çalışma davranışlarını arttırdığı belirlenmiştir. Buna karşılık sosyal yalnızlık ile aşırı çalışma ve
zorlayıcı çalışma davranışları arasında anlamlı bir ilişki tespit edilememiştir
